آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی یک اختلال روانی-جسمی است که در آن افراد مبتلا به طور شدید و پایدار دچار کاهش وزن می شوند و از مصرف غذا به شکل قابل توجهی امتناع می ورزند. این اختلال در هر گروه سنی ممکن است رخ دهد و به طور کلی شیوع آن در میان جمعیت قابل توجه است. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً تصور و نگرش نادرستی نسبت به وزن و ظاهر خود دارند و همواره در تلاش برای کاهش وزن هستند، حتی زمانی که وزن بدنشان به شکل خطرناکی پایین است. این رفتارها و نگرش های نامتعارف می تواند پیامدهای جسمی و روانی جدی را به دنبال داشته باشد.
بی اشتهایی عصبی یا آنورکسیا یک نوع اختلال خوردن است که با کاهش چشمگیر وزن بدن مشخص می شود. افراد مبتلا به این اختلال به شدت از افزایش وزن می ترسند و دارای درک نادرستی از وزن بدن خود هستند. این افراد به کنترل وزن و شکل بدن خود اهمیت زیادی می دهند و تلاش های فراوانی در این زمینه انجام می دهند که به طور قابل توجهی با فعالیت های روزمره آنها تداخل دارد.
برای پیشگیری از افزایش وزن یا برای ادامه کاهش وزن فرد مبتلا به آنورکسیا معمولا به شدت میزان غذاهایی را که می خورد، محدود می کند. این افراد با استفراغ کردن عمدی بعد از خوردن یا مصرف زیاد ملین ها، کمکی های رژیم غذایی یا ادرار آورها کالری دریافتی خود را کنترل می کنند.
به علاوه این افراد با ورزش زیاد سعی می کنند وزن خود را کاهش دهند. بعضی مبتلایان به آنورکسیا در خوردن شبیه به افراد مبتلا به پرخوری عصبی یا بولیمیا رفتار می کنند با این حال افراد مبتلا به آنورکسیا به شدت دچار کمبود وزن هستند، در حالیکه افراد مبتلا به پرخوری عصبی دارای وزن متعادل یا بالاتر از متعادل هستند ؛ مهم نیست کاهش وزن چطور اتفاق می افتد، اما به هرحال فرد مبتلا به آنورکسیا به شدت از افزایش وزن هراس دارد.
همانطور که در این بخش از نمناک خواهیم گفت آنورکسیا در واقع به غذا ارتباطی ندارد، بلکه یک روش ناسالم برای مقابله با مشکلات عاطفی است. غلبه بر آنورکسیا بسیار دشوار است اما با درمان فرد می تواند حس بهتری نسبت به خودش داشته باشد و به عادات سالم برای غذا خوردن بازگردد و برخی پیامدهای آن برطرف شوند.
آنورکسیا، مانند سایر اختلالات خوردن، می تواند زندگی شما را به خطر بیندازد و غلبه بر آن بسیار سخت است اما با درمان، می توانید احساس خوبی را بدست آورید و به عادات غذا خوردن سالم تر بازگردید و برخی از عوارض جدی آنرا رفع کنید.
نشانه های فیزیکی و نشانه های آنورکسیا عصبی مربوط به گرسنگی است. بی اشتهایی نیز شامل مسائل عاطفی و رفتاری است که باعث درک غیرواقعی از وزن بدن و ترس شدید از افزایش وزن و یا چاق شدن است.
نشانه های فیزیکی و علائم آنورکسیا شامل این موارد است:
علائم رفتاری آنورکسیا ممکن است شامل تلاش برای از دست دادن وزن باشد:
متأسفانه، بسیاری از افراد مبتلا به آنورکسیا نمیخواهند حداقل در ابتدا درمان شوند. تمایل آنها برای لاغر شدن نگرانی هایی را برای سلامتشان پیش می آورد ؛ اگر یک نفر دوست دارید و نگران آن هستید، از او بخواهید با پزشک صحبت کند.اگر شما در معرض هر کدام از مشکلات ذکر شده در بالا هستید یا اگر فکر می کنید ممکن است اختلال خوردن داشته باشید، کمک بگیرید.
علت دقیق آنورکسیا ناشناخته است مانند بسیاری از بیماری ها، احتمالا ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، روانشناختی و محیطی است.
بیولوژیکی:
اگر چه هنوز مشخص نیست که کدام ژنها درگیرش هستند، اما تغییرات ژنتیکی باعث می شود که بعضی افراد در معرض خطر ابتلا به آنورکسیا قرارگیرند.برخی افراد ممکن است گرایش ژنتیکی به کمال گرایی، حساسیت و استقامت داشته باشند - همه صفات مرتبط با آنورکسیا.
روانشناسی:
برخی افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است دارای ویژگی های وسواسی-اجباری شخصیتی باشند که راحت تر به رژیم های سخت رسیده و از گرسنگی فرار می کنند. آنها ممکن است یک فرد سرسخت کمال گرا باشند، که باعث می شود فکر کنند که هرگز به اندازه کافی لاغر نیستند.و آنها ممکن است سطح بالایی از اضطراب برای خوردن خوراکی ها داشته باشند.
محیطی:
فرهنگ غرب مدرن بر لاغری تأکید دارد ؛ موفقیت و ارزش اغلب با لاغر بودن آن معادل است.فشار همسالان می تواند باعث تمایل به لاغر شدن را بویژه در میان دختران جوان افزایش دهد.
آنورکسیا در دختران و زنان بیشتر است. با این حال، در پسران و مردان به طور فزاینده ای اختلالات خوردن افزایش می یابد، که احتمالا مربوط به افزایش فشارهای اجتماعی است.
آنورکسیا نیز در میان نوجوانان بیشتر است اما در کل افراد در هر سنی می توانند این اختلال خوردن را داشته باشند، اما در کسانی که بیش از 40 سال دارند نادر است.
نوجوانان ممکن است در اثر تغییراتی که بدنشان در دوران بلوغ می گذرانند بیشتر در معرض خطر باشند آنها ممکن است با افزایش فشار همسالان خود مواجه شوند و حساسیت بیشتری نسبت به وزن یا شکل بدنشان داشته باشند.
ژنتیک:
تغییرات در ژن های خاص ممکن است افراد خاص را در معرض خطر آنورکسیا قرار دهد. کسانی که دارای درجه اول نسبی هستند - والدین، خواهر یا برادر و فرزندشان - که دچار آنورکسیا هستند، شانس بیشتری برای آنورکسیا دارند.
رژیم غذایی و گرسنگی:
رژیم غذایی یک عامل خطر برای ایجاد اختلال خوردن است ؛ شواهدی قوی وجود دارد که نشان می دهد بسیاری از علائم آنورکسیا در واقع علائم گرسنگی هستند.گرسنگی بر مغز اثر می گذارد و تغییرات خلقی، در تفکر، اضطراب و کاهش اشتها را تحت تاثیر قرار می دهد.
گرسنگی و کاهش وزن ممکن است موجب تغییر مغز در افراد آسیب پذیر شود، که ممکن است رفتارهای محدود کننده غذا خوردت را تداوم بخشد و به عادات غذایی عادی تبدیل کند.
استرس:
چه مدرسه ، خانه یا شغل جدید باشد یا شکست در رابطه یا چه مرگ یا بیماری یکی از عزیزان، تغییر استرس می تواند باعث بروز اضطراب شود.
آنورکسیا می تواند عوارض متعددی داشته باشد ؛ در سخت ترین حالت، می تواند کشنده باشد. مرگ ناگهانی ممکن است رخ دهد - حتی زمانی که فرد به شدت کم وزن نباشد. این ممکن است از ریتم های غیر طبیعی قلب (آریتمی ها) یا عدم تعادل الکترولیت ها - مواد معدنی مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم که باعث حفظ تعادل مایعات در بدن منشا گرفته باشد.
سایر عوارض ناشی از آنورکسیا عبارتند از:
ممکن است شامل موارد زیر باشند:
هیچ روش تضمینی برای جلوگیری از ناراحتی عصبی اش وجود ندارد. پزشکان مراقبت های اولیه (متخصصان اطفال، پزشکان خانواده و متخصصان داخلی) ممکن است در موقعیت خوبی آنورکسیا علائم اولیه را شناسایی کنند و از خودش و عوارضش پیشگیری کنند به عنوان مثال، آنها می توانند در عادات غذا خوردن و رضایت از ظاهرشان را در قرار ملاقات های معمول پزشکی بپرسند.
اگر متوجه شدید که یک عضو خانواده یا دوستتان دارای عزت نفس پایین، عادتهای شدید رژیم غذایی و نارضایتی از ظاهرش است، در نظر داشته باشید که با او درباره این مسائل صحبت کنید؛ اگرچه ممکن است قادر به جلوگیری از اختلال خوردن در حال رشد نباشید، اما می توانید درباره رفتار سالم یا گزینه های درمان صحبت کنید.
