شیمی درمانی به عنوان یکی از مهم‌ترین روش‌های درمانی سرطان، متأسفانه می‌تواند منجر به افزایش احتمال عفونت در بیماران تحت درمان شود. این امر به دلیل تضعیف سیستم ایمنی بدن در اثر شیمی‌درمانی رخ میدهد. بنابراین، اتخاذ تدابیر پیشگیرانه مناسب ضروری است تا از بروز عفونت‌های احتمالی جلوگیری شود. در این راستا، پیروی از دستورالعمل‌های بهداشتی، استفاده از داروهای تقویت‌کننده سیستم ایمنی و مراقبت‌های دقیق پزشکی می‌تواند نقش مهمی در کاهش ریسک عفونت ایفا نماید.
شیمی‌درمانی ممکن است خطر بروز عفونت را در شما افزایش دهد. اکثر داروهای شیمی‌درمانی اثر مستقیمی بر مغز استخوان که محل تولید سلول‌های خونی است دارند و باعث کم‌کاری مغز استخوان می‌شوند. از آنجایی که گلبول‌های سفید خون (WBC) که در پیشگیری از عفونت و مبارزه با میکروب‌ها کمک بزرگی می‌کنند، در هنگام شیمی‌درمانی کاهش پیدا می‌کنند، در نتیجه احتمال ابتلا به بیماری‌های عفونی افزایش می‌یابد. بنابراین، اتخاذ راهکارهای مناسب برای پیشگیری از عفونت پس از شیمی‌درمانی بسیار مهم است.
به ورود، رشد و نمو میکروب ها و یا انگل در زخم و یا یک اندام از موجود زنده (میزبان) عفونت می گویند. بدن میزبان بطور طبیعی به وسیله سیستم ایمنی ، آغاز به مبارزه با عامل خارجی و عفونت زا می نماید و در مراحل آغازین، پدیده التهاب را به همراه دارد اما بعد از شیمی درمانی بدن این سلول های دفاعی را از دست میدهد و احتمال عفونت افزایش می یابد.
عفونت بعد از شیمی درمانی به این دلیل رخ می دهد که در واقع سلول هایی که با انواع عفونت ها مبارزه می کنند دیگر در بدن تولید نمیشوند. داروهایی هم هستند که به سرعت و بازیابی سلول های گلبول های سفید بعد از شیمی درمانی کمک می کند و با استفاده از آنها میتوان زمان کم بودن تعداد گلبول های سفید را کاهش خواهد داد. افزایش تعداد این سلول ها می تواند خطر عفونت های حاد را کاهش دهد.
اگر هر یک از علائم زیر را داشتید با پزشک تماس بگیرید: -تب بالای 38 درجه -تعرق -کم شدن حرکات روده -نیاز مداوم به ادرار کردن و یا احساس سوزش هنگام آن -سرفه شدید یا گلودرد -ترشحات غیرعادی واژنی یا خارش آن -قرمزی، تورم و یا نازک شدن پوست خصوصا اطراف زخم ها، سوراخ پیوند، جوش، ناحیه مقعدی یا سوند -درد سینوس ها یا فشار در آن -گوش درد، سردرد و یا گرفتگی گردن -تاول رو لب ها و پوست -زخم های دهانی
اکثر عفونت ها ناشی از باکتری هایی هستند که به طور طبیعی در پوست و دهان، روده و یا ناحیه تناسلی زندگی می کنند. گاهی اوقات علت این عفونت ممکن است ناشناخته باشد. حتی اگر مراقبت های لازم را در حد خوبی انحام دهید، باز هم ممکن است دچار عفونت شوید. با این همه، بهتر است این کارها را هم انجام دهید: -دست هایتان را طول روز بشویید. مطمئن شوید که آنها را قبل از خوردن غذا، بعد از رفتن به دستشویی و بعد دست زدن به حیوانات شسته اید. -ناحیه مقعدی خود را به آرامی بعد از هر بار مدفوع کردن تمیز کنید. اگر این ناحیه دچار حساسیت خاصی شد و یا بواسیر داشتید، حتما با پزشک مشورت کنید. هم چنین قبل از انجام عمل تنقیه و یا استفاده از شیاف، حتما این مسئله را با پزشک در میان بگذارید. -تا حد امکان از افرادی که بیماری های واگیردار دارند مانند سرماخوردگی، آنفولانزا، سرخک یا آبله مرغان دوری کنید. -سعی کنید روپوست های اطراف ناخن تان را نبرید یا نکنید.
