چرا مصرف برف مضر است؟
اگر شما نیز جزو آن دسته از افراد هستید که لذت و شادی را در تماس با برف و خوردن آن می یابید و همچنین از عوارض و آسیب های احتمالی خوردن برف برای سلامت خود آگاه نیستید، توصیه می شود که این بخش از تکنو...
آلرژی و حساسیت به حیوانات خانگی معمولاً ناشی از تماس با شوره و تار و پود آن ها است. این واکنش های حساسیتی، علائمی همچون عطسه، آبریزش بینی و گاهی خارش و قرمزی پوست را به دنبال دارد. برای مدیریت این نوع حساسیت ها، استفاده از داروهای ضد آلرژی مانند آنتی هیستامین ها یا کورتیکواستروئیدها ضروری است تا علائم را تحت کنترل درآورد. علاوه بر این، اقدامات پیشگیرانه همچون تمیز کردن مرتب محیط زندگی حیوان و استفاده از فیلترهای هوا نیز می تواند در کاهش شدت واکنش های آلرژیک مؤثر باشد.
پاراگراف 2: برخی افراد مبتلا به حساسیت به حیوانات خانگی ممکن است علائم آسم را نیز تجربه کنند، از جمله خس خس کردن و تنگی تنفس. این علائم می توانند به راحتی تشخیص داده شوند و با درمان مناسب کنترل شوند.
اغلب اوقات، آلرژی به حیوان خانگی با قرار گرفتن در معرض شوره پوست حیوانات خانگی ایجاد می شود، هر حیوانی که مو یا کرک داشته باشد می تواند منبع حساسیت باشد، اما آلرژی به حیوانات خانگی اغلب با گربه ها و سگ ها در ارتباط هستند.
اگر شما دارای آلرژی به حیوانات هستید، بهترین استراتژی این است که از بودن در کنار آنها خودداری کنید و یا تا حد ممکن کاهش دهید.داروها و درمان های دیگری هم می توانند به تسکین علایم آن کمک کنند.
علائم آلرژی به حیوانات خانگی و التهاب مجاری بینی، عبارتند از:
اگر آلرژی مرتبط با آسم دارید، ممکن است این موارد را تجربه کنید:
برخی افراد مبتلا به آلرژی حیوانات خانگی نیز ممکن است علائم پوستی را تجربه کنند، الگویی که به عنوان آماس پوستی شناخته می شود. این نوع درماتیت، یک واکنش سیستم ایمنی است که باعث التهاب پوست می شود.
تماس مستقیم با یک حیوان خانگی در افراد دارای آلرژی ممکن است به آماس پوستی منجر شود و باعث ایجاد علائم و نشانه هایی شود، از جمله:
برخی نشانه ها و علائم آلرژی به حیوانات مانند آبریزش بینی یا عطسه کردن شبیه به سرماخوردگی معمولی هستند و به سختی می توان تشخیص داد که آیا شما سرماخوردگی دارید یا آلرژی.
اگر علائم بیش از دو هفته طول بکشند، ممکن است آلرژی داشته باشید. چنانچه در بخش سلامت نمناک گفته شده است اگر علائم و نشانه های شما شدید هستند - با مجاری بینی که به طور کامل مسدود شده و مشکل در خوابیدن یا خس خس کردن، حتما به پزشک مراجعه کنید.
آلرژی، زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی شما به یک ماده خارجی مثل گرده، کپک یا شوره حیوان خانگی واکنش نشان می دهد.سیستم ایمنی پروتئین هایی را به عنوان آنتی بادی تولید می کند. این آنتی بادیها از شما در مقابل مهاجمان ناخواسته محافظت می کنند، که می توانند باعث بیماری یا عفونت شوند.
وقتی دچار آلرژی شدید هستید، سیستم ایمنی شما آنتی بادی هایی را تولید می کند که آلرژن های خاص را به عنوان چیزی مضر تشخیص می دهد، حتی اگر ایتگونه نباشد. وقتی شما آلرژن ها را تنفس می کنید یا با آن تماس برقرار می کنید، سیستم ایمنی به آنها پاسخ می دهد و واکنش التهابی در مجاری بینی و یا ریه ها ایجاد می کند. مواجهه منظم و مداوم با آلرژن ها می تواند باعث التهاب مجاری تنفسی (مزمن) شود.
حیوانات خانگی جونده شامل موش، موش صحرایی، همستر و خوکچه هندی هستند. آلرژن های جوندگان اغلب از مو، شوره، بزاق و ادرارشان می آیند. گرد و غبار ناشی از آشغال یا خاک اره در پایین قفس ممکن است به ذرات آلرژی زا در هوا از جوندگان کمک کند.
آلرژن هایی که از گربه ها و سگ ها هستند، در سلول های پوستی حیوانات و همچنین در بزاق، ادرار و عرق و موی آنها وجود دارند. شوره یک مشکل ویژه است، زیرا بسیار کوچک هستند و می تواند برای مدتی طولانی در هوا بمانند.
بزاق حیوانات می تواند فرش، تخت خواب، مبل و لباس را آلوده کند. به اصطلاح موی گربه ها و سگ ها ممکن است کمتر نسبت به انواع دیگر بریزند، اما هیچ گونه نژادی واقعا هیپوالرژیک نیست.
آلرژی به حیوانات خانگی به ندرت توسط حیواناتی که خز ندارند، ایجاد می شود. از قبیل ماهی و خزندگان.
آلرژی به حیوانات خانگی رایج هستند . با این حال , اگر آلرژی یا آسم در خانواده شما وجود دارد و موروثی می باشد, احتمال ابتلا به آلرژی به حیوانات خانگی در شما بیشتر است .قرار گرفتن در معرض حیوانات خانگی در سنین پایین ممکن است به شما در جلوگیری از آلرژی به حیوانات خانگی کمک کند.
برخی مطالعات نشان داده اند کودکانی که در سال اول زندگیشان با یک سگ زندگی می کنند، ممکن است مقاومت بهتری در برابر عفونت های تنفسی فوقانی در دوران کودکی داشته باشند .
عفونت سینوزیتی:
التهاب مزمن بافت ها در مجاری بینی که توسط آلرژی حیوانات ایجاد می شود، می تواند حفره های توخالی متصل به مجاری بینی شما را مسدود کند. این موانع ممکن است باعث ایجاد عفونت باکتریایی در سینوس ها , مانند سینوزیت شود.
آسم:
افراد مبتلا به آسم و آلرژی به حیوانات اغلب در مدیریت علایم آسم مشکل دارند. آن ها ممکن است در خطر حملات آسم قرار داشته باشند که نیاز به درمان یا مراقبت های فوری داشته باشند.
اگر حیوان خانگی ندارید, اما دوست دارید بخرید, مطمئن شوید دچار آلرژی به آنها نیستید. پزشک شما ممکن است به آلرژی حیوانات خانگی براساس علایم, معاینه بینی و پاسخ شما به سوالات او مشکوک شود. او ممکن است از یک ابزار نورانی برای بررسی وضعیت بینی تان استفاده کند . اگر آلرژی دارید, آستر مجاری بینیتان ممکن است متورم و بی رنگ یا متمایل به آبی باشد .
تست آلرژی پوستی :
ممکن است پزشکتان یک تست آلرژی پوستی برای تعیین دقیق آنچه که به آن آلرژی دارید را انجام دهد. می توانید برای این آزمایش به متخصص آلرژی مراجعه کنید. در این آزمایش مقادیر ناچیزی از آلرژن خالص شده - شامل عصاره ای همراه با پروتئین های حیوانی - به سطح پوست شما تزریق می شوند. این کار معمولا روی ساعد انجام می شود اما ممکن است در قسمت فوقانی نیز صورت گیرد.
پزشک یا پرستار پوست شما را برای بررسی نشانه هایی از واکنش های آلرژی بعد از 15 دقیقه می بیند. برای مثال اگر به گربه ها حساسیت داشته باشید, عصاره به پوست شما تزریق می شود و پوست قرمز خواهد شد. شایع ترین عوارض جانبی این تست ها خارش و قرمزی است. این عوارض جانبی معمولا در عرض چند دقیقه برطرف می شوند.
آزمایش خون:
در برخی موارد , تست پوستی به دلیل وجود یک بیماری پوستی و یا به دلیل تداخلات با داروهای خاص انجام نمی شود. به عنوان یک جایگزین, پزشک ممکن است یک آزمایش خون تجویز کند. این تست ممکن است نشان دهد که نسبت به یک آلرژن خاص چقدر حساسیت دارید.
اولین خط درمان برای کنترل آلرژی به حیوانات خانگی اجتناب از آن حیوان است. زمانی که بودنتان را با آلرژن های حیوانات خانگی به حداقل برسانید, معمولا انتظار می رود که واکنش های آلرژیک نداشته باشید.
اغلب دشوار یا غیرممکن است که خودتان را کاملا از آلرژن های حیوانات دور کنید. چنانچه در بخش سلامت نمناک توصیه می شود حتی اگر حیوان خانگی ندارید, ممکن است به طور غیر منتظره ای با آلرژن های حیوانات خانگی که به لباس های دیگران چسبیده اند, برخورد کنید.
علاوه بر اجتناب از آلرژن های حیوانات خانگی, ممکن است به داروهایی برای کنترل علایم نیاز داشته باشید.
پزشک ممکن است برای شما یکی از این داروها را تجویز کند تا علائم آلرژی را بهبود بخشد:
آنتی هیستامین:
تولید ماده شیمیایی سیستم ایمنی که مربوط به واکنش آلرژیک می شود را کاهش می دهد و به کاهش خارش , عطسه و آبریزش بینی کمک می کند .
آنتی هیستامین های تجویزی که به صورت اسپری بینی استفاده می شوند , عبارتند از:
آنتی هیستامین های شربتی برای کودکان هم دردسترس هستند.
قرص های آنتی هیستامین نیز عبارتند از:
کورتیکواستروئیدها که به عنوان اسپری بینی استفاده می شود می تواند علایم التهاب و علایم تب یونجه را کاهش دهند. این داروها شامل (تسکین آلرژی فلوئنس)، مومتازون فوروات، تریامسینولون و سیکلزوناید هستند. کورتیکواستروئید بینی مقدار کمی از دارو را وارد می کند و خطر بسیار کمتری نسبت به کورتیکواستروئیدهای خوراکی دارد.
ضد انعقاد کننده ها می توانند به بافت های متورم در مجاری بینی شما کمک کنند تا از طریق بینی راحت تر نفس بکشید. برخی از قرص های ضد آلرژی یک آنتی هیستامین را با یک ضد انعقاد کننده ترکیب می کند.
ضد انعقاد کننده های خوراکی می توانند فشار خون را افزایش دهند و به طور کلی اگر فشار خون بالا، آب سیاه یا بیماری های قلبی عروقی داشته باشید، باید مصرفشان کنید. با پزشک خود در مورد آنها صحبت کنید.
اصلاح کننده های لکوترین، عمل مواد شیمیایی سیستم ایمنی خاص را مسدود می کند. در صورتی که اسپری های آب نمک و یا آنتی هیستامین ها گزینه های خوبی برای شما نباشند، پزشک ممکن است مونتلوکاست را تجویز کند که یک قرص است.
عوارض جانبی احتمالی مونتلوکاست ها شامل عفونت تنفسی فوقانی، سردرد و تب است. عوارض جانبی کم تر شایع شامل تغییرات در رفتار و یا خلق و خو است، مانند افسردگی.
ایمونوتراپی:
شما می توانید سیستم ایمنی خود را آموزش دهید تا نسبت به آلرژن ها حساس نشوند. این کار از طریق مجموعه ای از تزریق های آلرژی به نام ایمونوتراپی انجام می شود. یک تا دو تزریق هفتگی شما را در معرض دوزهای کمتری از آلرژن ها قرار می دهد.
این مقدار به تدریج افزایش می یابد، معمولا در طول یک دوره چهار تا شش ماهه. این تزریق ها 4 بار در ماه و برای پنج سال مورد نیاز هستند. ایمونوتراپی معمولا هنگامی مورد استفاده قرار می گیرد که درمان های ساده دیگر رضایت بخش نباشند.
شستن بینی:
شما می توانید از یک ظرف بینی یا یک بطری فشرده ویژه استفاده کنید تا خلط غلیظ و محرک ها را با آب نمک بیرون کنید. اگر خودتان محلول آب نمک را تهیه می کنید، باید از آب مستقیم شیر خودداری کنید - از آب استریل شده، جوشانده و خنک شده، یا فیلتر شده استفاده کنید.
اجتناب از قرار گرفتن در معرض حیوانات خانگی، بهترین راه برای جلوگیری از آلرژی حیوانات خانگی است. برای بسیاری از مردم این کار به عنوان یک گزینه خوب به نظر می رسد، اما نه برای حیوان دوستان و صاحبان حیوانات. با پزشک خود درباره کاهش بودنتان کنارحیوانات خانگی تان صحبت کنید.
اگر یک خانه جدید برای حیوان خانگی خود پیدا کردید، علائم آلرژی شما فورا ناپدید می شوند. حتی بعد از تمیز کردن کامل، خانه شما ممکن است چند هفته یا چند ماه میزان قابل توجهی از آلرژن های حیوانات خانگی را داشته باشد.
مراحل زیر می توانند به کاهش سطح آلرژن های حیوانات خانگی در یک خانه کمک کنند:
تمیز کاری:
از کسی که حیوان خانگی ندارد بخواهید تا خانه شما را تمیز کند و دیوارها و سقف و کف را تمیز کند.
مبلمانتان را عوض یا جابجا کنید:
اگر برایتان ممکن است اسباب و اثاثیه تان را تعویض کنید، زیرا تمیز کردن انها بسیار سخت هستند. مبلمان را از اتاق خواب خود به بخش دیگری از منزل منتقل کنید.
فرشتان را عوض کنید:
در صورت امکان فرش ها را عوض کنید، به خصوص فرش های اتاق خواب.
از فیلترهایی با راندمان بالا استفاده کنید:
این فیلترهای هوا (HEPA) ممکن است آلرژن های موجود در هوا را به دام بیاندازند، و می توانند مقدار شوره را کاهش دهند. همچنین تصفیه کننده ها هوای HEPA می توانند ذرات آلرژن را نیز کاهش دهند.
تخت خود را عوض کنید:
تخت، پتو و دیگر کاورهای تخت را عوض کنید، زیرا شستن کامل آلرژن ها به طور کامل دشوار است. بالش ها را نیز عوض کنید.
اگر حیوان خانگی دارید، می توانید با این نکات آلرژی را در خانه به حداقل برسانید:
حیوان خانگی خود را مرتب حمام کنید:
از یک عضو خانواده و یا دوست برای حمام کردن هفتگی شان کمک بگیرید.
ایجاد یک منطقه آزاد برای حیوانات خانگی:
اتاق های ویژه ای را در منزل خود، مانند اتاق خواب عاری از آلرژن نگه دارید تا علائمتان را کاهش دهد.
برداشتن فرش و شوره:
در صورت امکان فرش را با کاشی، چوب، لینولئوم یا کفپوش تعویض کنید.
درخواست کمک:
زمانی که نوبت به تمیز کردن لانه حیوانتان می رسد، از یک عضو خانواده و یا یکی از دوستان خود درخواست کمک کنید.
حیوان خانگی خود را بیرون نگه دارید:
اگر حیوان خانگی شما می تواند در بیرون زندگی کند، می توانید مقدار بودنش را در خانه کاهش دهید. این گزینه برای بسیاری از حیوانات خانگی مناسب تر هم است.
