در تجربه حس چشایی، تفاوت های قابل توجهی بین افراد دارای اضافه وزن و افراد دارای وزن طبیعی مشاهده می شود. بررسی های علمی نشان می دهند که افراد مبتلا به اضافه وزن و چاقی، معمولا از حس چشایی ضعیف تری نسبت به افراد دارای وزن متعادل برخوردارند. این امر به ویژه در زمینه درک و تشخیص طعم های شیرین مشهود است، به طوری که افراد چاق اغلب شیرینی را با حساسیت کمتری نسبت به افراد لاغر تجربه می کنند.
تحقیقات قبلی نشان داده اند که چاقی می تواند باعث تغییرات مغزی شود و برخی افراد چاق را به مصرف بیش از حد چربی های اشباع شده و شکر تصفیه شده سوق دهد. همچنین چاقی می تواند منجر به ضعف حافظه شود. مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه بوفالو انجام شده، ویژگی فیزیولوژیکی جدیدی را شناسایی کرده که می تواند به عنوان نتیجه چاقی تغییر یابد.
یافته های آن ها نشان می دهد که موش های چاق، نسبت به نوع لاغر، حس چشایی ضعیف تری دارند و نسبت به شیرینی واکنش کمتری نشان می دهند افراد چاق ممکن است نیاز به شیرینی بیشتری در شرایط عادی برای رسیدن به یک انفجار حسی داشته باشند.
چشایی در واقع حس بسیار پیچیده ای است، زیرا محققان کم تر در مورد این مساله نسبت به حس بینایی یا شنیداری تحقیق انجام داده اند. مثلا همانطور که در ادامه این بخش از سلامت نمناک خواهیم گفت ممکن است به این دلیل باشد که حس چشایی به شدت با احساسات مرتبط است، به عنوان محرک های مختلف مثل واکنش های تلخ، شیرین یا ترش، واکنش های احساسی مختلف را به همراه دارند:لذت یا نارضایتی در درجات مختلف.
این باعث می شود که از دیدگاه تکاملی مثل مزه، اولین مانع بین ما و غذا باشد که ممکن است برای خوردن غیر ایمن باشد. هم چنین به عنوان یک محرک عمل می کند - تا به حال به این فکر کرده اید که چرا مزه گوشت و یا شیرینی خوب است؟
به این دلیل است که این غذاهای سرشار از انرژی برای زنده ماندن از خیلی وقت پیش حیاتی بوده و باعث ایجاد لذت یا پاداش در پاسخ به خوردن غذاهای چرب و شکر بالا می شود. البته، حالا که ما در زمان فراوانی زندگی می کنیم، نیازی نیست که همه چیزها را پشت سر هم بخورید، با این وجود، بسیاری از افراد در دام پرخوری گرفتار می شوند.
مزه غذا توسط پرزهای چشایی انتخاب می شود که بیشتر آن ها روی زبان قرار دارند. یک بزرگ سال معمولی بین 2،000 تا 4،000 پرزچشایی دارد در حالی که هر پرز بین 10 تا 50 سلول حسی دارد. این سلول ها یک کپسول تشکیل می دهند که به شکل غنچه گل یا یک پرتقال شکل می گیرد.
در نوک این کپسول، حفره ای وجود دارد که به شکل یک قیف پر از سیال عمل می کند. این قیف دربرگیرنده سلولی ظریف و انگشت مانند حسی است که موهای مزه نامیده می شوند. پروتیین ها در سطح ، مواد شیمیایی را به سلول برای چشیدن مزه می کنند. حس چشایی نیز به سیستم عصبی از طریق چندین عصب جمجمه منتقل می شود.
محققان 25 موش چاق را با غذاهای چرب و 25 موش با وزن نرمال مقایسه کردند. برای اندازه گیری این که چگونه هر حیوان به محرک های سلیقه مختلف واکنش نشان می دهد، محققان به فرآیند علامت دهی کلسیم نگاه کردند که در سلول های چشایی رخ می دهد.
برای هر نوع "طعم"، یک سطح کلسیم خاص در ارتباط با آن وجود دارد که می تواند اندازه گیری شود. محققان دریافتند که در موش های چاق، سلول های چشایی کمتری وجود داشته که به محرکهای شیرین واکنش نشان می دادند، و انگار این کافی نبود، همچنین مشخص شدواکنش کمتری نسبت به معمول داشتند.
کاترین محقق گفت:" چاقی می تواند به تغییراتی در مغز منجر شود، همچنین اعصابی که سیستم چشایی محیطی را کنترل می کنند، اما هیچ کس تا به حال به سلول های زبانی که با غذا ارتباط برقرار می کند نگاه نکرده است.
فرض بر این بود که قبل از این که افراد چاق حس چشایی ضعیف تری نسبت به افراد لاغر داشته باشند، اما این اولین مطالعه ای است که شواهدی برای پشتیبانی از این ایده وجود دارد، اگرچه تحقیقات در مورد موش ها است. و همکاران مظنون هستند فقدان حساسیت ممکن است مردم را به خوردن بیش از حد صرف غذا اضافه وزن بیشتر به یک چرخه معیوب، تشویق کند.
