بیماری پسوریازیس، یک اختلال خودایمنی مزمن است که با علائم التهاب و خارش پوست خود را نمایان می‌سازد. این بیماری همچنین می‌تواند موجب بروز عوارض و اختلالات جدی دیگری در سیستم بدن گردد. پسوریازیس، یک اختلال سیستمیک است که به دلیل نقص در عملکرد سیستم ایمنی بدن، باعث ایجاد واکنش‌های التهابی در پوست و سایر اندام‌های بدن می‌شود. این بیماری علاوه بر تظاهرات پوستی، می‌تواند موجب اختلالات مفصلی، عصبی، قلبی-عروقی و متابولیکی نیز گردد. بنابراین، پسوریازیس یک بیماری پیچیده و چندوجهی است که نیازمند مدیریت و درمان جامع و همه‌جانبه می‌باشد.
این بیماری پوستی مزمن، موجب تشکیل سریع سلول های پوستی در سطح پوست می شود، که در نتیجه آن، پوست ضخیم، فلس های نقره ای، لکه های قرمز، خشکی و خارش ایجاد می شود. این بیماری می تواند زمینه ساز سایر بیماری ها باشد.
پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است که در آن نشانه های پوستی به دلیل التهاب در بدن ایجاد می شوند.افرادی که پسوریازیس دارند، ممکن است خطر بالاتری برای رشد انواع دیگر مشکلات سلامتی داشته باشند، که بسیاری از آن ها با التهاب مزمن مرتبط هستند.
همبودی (وجود همزمان دو بیماری) شرایطی هستند که همزمان یا در زمان های متفاوت در زندگی فرد رخ می دهند و چنانچه پیش از این به طور کامل در بخش سلامت نمناک توضیح دادیم در بسیاری از موارد، وضعیت همبودی با راه هایی تداخل دارد، یا عوامل و یا دلایل ریسک یکسانی دارند. این عوامل می توانند عامل ژنتیکی باشند و محققان چندین ژن را شناسایی کرده اند که مربوط به فرآیندهای التهابی هستند که در پسوریازیس و دیگر بیماری های ایمنی دیده می شوند.
تحقیقی افرادی را که پسوریازیس دارند و همزمان در حال توسعه یک یا چند همبودی هستند، شناسایی می کند.
آرتروز پسوریازیس:
آرتروز پسوریازیس یک بیماری خود ایمنی است که موجب التهاب، تورم، سفتی و درد در مفاصل و اطراف مفاصل می شود. حدود 30 درصد از بیمارانی که پسوریازیس پوستی دارند، بعدها به آرتروز پسوریازیس مبتلا می شوند، که اغلب پس از یک دهه از داشتن پسوریازیس است. علائم آرتروز پسوریازیس عمدتاً در مفاصل انگشتان دست و پا است.
مطالعات زیادی نشان داده اند که افراد مبتلا به پسوریازیس خطر بالاتری برای بیماری های قلبی دارند. قلب و تمام رگ های خونی بدن، سیستم قلبی و عروقی را تشکیل می دهند. افراد مبتلا به بیماری های قلبی عروقی ریسک بالاتری در ابتلا به انواع خاصی از بیماری های قلبی دارند، از جمله:
دیابت نوع 2 پسوریازیس:
بیماری دیابت نوع 2 یک بیماری است که پانکراس را تحت تاثیر قرار می دهد، عضوی از بدن است که انسولین را تولید می کند. انسولین ماده ای است که به بدن کمک می کند تا قند را در غذاهایی که می خوریم و به انرژی برای سوخت دادن به عملکردهای بدن تبدیل کند. افراد مبتلا به دیابت نوع 2 سطح قند (گلوکز) خون بسیار بالایی دارند و می تواند باعث ایجاد طیفی از عوارض و مشکلاتی شود که ممکن است جدی باشند.
متابولیسم، فرآیند تبدیل غذا به انرژی برای بدن است - سندرم متابولیک نام گروهی از علائمی است که به اختلال فرآیندهای طبیعی متابولیسم مربوط می شود، از جمله:
این نشانه ها به همراه هم می توانند منجر به شرایط جدی نظیر دیابت، بیماری های قلبی و سکته شوند.مطالعات گزارش داده اند که تا 40 درصد از افراد مبتلا به پسوریازیس پوستی، سندروم متابولیک دارند.چاقی بیماری است که در آن فرد مقدار زیادی چربی دارد. پزشکان از یک واحد اندازه گیری به نام شاخص توده بدنی (BMI) برای تشخیص چاقی استفاده می کنند.
بیماری روده ملتهب نام گروهی از بیماری هایی است که در آن التهاب بدن باعث بروز علائم در امتداد سیستم هاضمه می شود، هر جایی از دهان تا مقعد. دو نوع اصلی بیماری روده ملتهب، کولیت اولسراتیو و بیماری کرون نامیده می شوند.
علایم این شرایط عبارتند از:
افرادی که پسوریازیس دارند، خطر کمی بیشتر برای ابتلا به بیماری روده ملتهب دارند.محققان فکر می کنند که ممکن است یک پیوند ژنتیکی بین دو مشکل وجود داشته باشد، که باعث می شود اعضای یک خانواده به احتمال بیشتری یک یا هر دوی آن ها مبتلا شوند.
افسردگی در پسوریازیس:
افسردگی یک مشکل سلامت روانی است (که اختلال روحی نیز نامیده می شود) که می تواند باعث شود فرد برای مدتی طولانی غمگین، نا امید و خسته باشد. داشتن پسوریازیس می تواند دشوار باشد و از نظر احساسی استرس زا است و افراد مبتلا به این مشکل بیشتر به افسردگی دچار می شوند.
سرطان و بیماری پسوریازیس:
افراد مبتلا به پسوریازیس خطر کمی بیشتر برای ابتلا به انواع خاصی از سرطان ها مانند لنفوم و سرطان های پوستی بدون ملانوما دارند.محققان بر این باورند که این ممکن است تا حدودی ناشی از اثر تورم طولانی مدت بر روی بدن باشد.
برنامه درمانی بیماری پسوریازیس
افرادی که پسوریازیس دارند، باید با دقت توسط پزشکشان برای نشانه ها و علائم هر گونه مشکل سلامتی نظارت شوند تا بتوانند قبل از اینکه شرایط جدی تر شوند، سریعاً درمان شوند.پزشکان باید اطلاعاتی در مورد نحوه کاهش میزان ابتلا به مشکلات در حال توسعه و یا سایر شرایط سلامتی را ارایه دهند.درک خطر توسعه این مشکل ها بخش مهمی از توسعه یک برنامه درمانی موثر است.
در بسیاری از موارد، همبودی هایی که زود تشخیص داده می شوند، راحت تر درمان می شوند.
