علت ایجاد حس امنیت و آرامش بعد از مشاهده فیلمهای ترسناک یا شنیدن موسیقی غمناک این است که فرد قادر است فاصلهی میان واقعیت و رویا را درک کند. این پدیده به نوعی نتیجهی تجزیه و تحلیل ذهنی ما از احساسات و تصاویر موجود در این آثار هنری است. هنگامی که فرد با محتوای ترسناک یا غمگین مواجه میشود، واکنشهای هیجانی او به طور موقت فعال میشود، اما پس از پایان تجربه، او متوجه میشود که این احساسات تنها بخشی از یک داستان خیالی یا اثر هنری بودهاند. بنابراین، درک این جدایی بین واقعیت و خیال موجب آرامش خاطر و حس امنیت در وی میگردد. همچنین، این وضعیت به فرد امکان میدهد تا احساسات خود را پردازش کرده و بر روی آنها تأمل کند بدون اینکه تهدید واقعی برای او وجود داشته باشد. بدین ترتیب، فیلمها و موسیقیهایی با مضامین تاریک نه تنها منبع سرگرمی هستند بلکه میتوانند به عنوان ابزاری برای خودشناسی عاطفی نیز عمل کنند.
فیلم های ترسناک به تدریج در حال جذب طرفداران بیشتری در سطح جهانی هستند و عمده مخاطبان این ژانر را جوانان تشکیل میدهند. این نوع فیلمها با ایجاد حس هیجان و ترس، تجربهای منحصر به فرد را برای بینندگان فراهم میکنند. اولین آثار سینمایی در این سبک از اوایل دهه 1890 میلادی شروع به تولید کردند و از آن زمان تا کنون، تحولات زیادی را پشت سر گذاشتهاند. با پیشرفت تکنولوژی و تغییرات فرهنگی، فیلمهای ترسناک امروزی توانستهاند تنوع بیشتری پیدا کنند و موضوعات مختلفی را مورد بررسی قرار دهند که باعث افزایش جذابیت آنها برای نسلهای جدید شده است.
فیلم ترسناک یکی از ژانرهای فیلم است که در ابتدا خیلی تحت تأثیر فیلم های اکسپرسیونیسم قرار داشت، در این ژانر از عامل های ترس ، نفرت و وحشت استفاده شده است. در اینگونه فیلم ها از صحنه های خوفناک، ترسناک و فراطبیعی استفاده شده و معمولاً با ژانرهای فانتزی و علمی-تخیلی تداخل دارند. این ژانر شباهت نزدیکی نیز با ژانر دلهره آور دارد. در فیلم های ترسناک با استفاده از ترس از ناشناخته ها و کابوس ها ترس به بیننده القا می شود.
