تحقیقات علمی انجام‌شده نشان می‌دهد که احتمال ابتلا به خواب‌گردی در بین کودکانی که در سنین پایین‌تر دچار ترس‌های مرتبط با خواب بودند، به‌طور قابل‌توجهی بیشتر از سایرین است. این نوع ترس‌ها ممکن است ناشی از تجربیات ناخوشایند یا هیجانات شدید در طول شب باشد که می‌تواند بر کیفیت خواب آن‌ها تأثیر بگذارد. همچنین، یافته‌ها حاکی از آن است که کودکانی که یکی از والدینشان به اختلال خواب‌گردی مبتلا بوده‌اند، سه برابر بیشتر نسبت به دیگر کودکان با این مشکل مواجه می‌شوند. این موضوع نشان‌دهنده تأثیر ژنتیکی و محیطی بر بروز خواب‌گردی و مشکلات مربوط به خواب در کودکان است و اهمیت بررسی دقیق‌تر عوامل مؤثر بر این اختلال را نمایان می‌سازد.

آیا والدین عامل اصلی خواب گردی در کودکان هستند؟

تحقیقات نشان می‌دهد که احتمال خواب گردی در کودکان هفت ساله‌ای که هر دو والدشان عادت به شب زنده‌داری دارند، بیشتر است. مطالعات انجام شده در کانادا نشان داده‌اند که ژنتیک نقش بسیار مهمی در خواب گردی و همچنین تا حدودی بر ترس‌های شبانه دارد. با این حال، دانشمندان هنوز موفق به شناسایی ژن اصلی مرتبط با این پدیده نشده‌اند. این محققان اطلاعات مربوط به 1940 کودک را طی یک دوره ده ساله از نظر خواب گردی و ترس‌های شبانه مورد بررسی قرار دادند. بر اساس گزارش‌هایی که از مادران این کودکان جمع‌آوری شد، مشخص شد که تقریباً یک سوم از آن‌ها در طول یک سال و نیم به ترس از خواب مبتلا بوده‌اند. جالب است بدانید که تنها حدود 13 درصد از این کودکان در سن پنج سالگی دچار ترس‌های شبانه شدند. همچنین، مشاهده شده است که میزان خواب گردی در سنین پایین‌تر کمتر بوده و با افزایش سن شدت بیشتری پیدا می‌کند؛ به طوری‌که حدود 13 درصد از کودکان بین 10 تا 13 سال نیز تجربه خواب گردی داشته‌اند.

خواب گردی در کودکان

این تحقیقات نشان داد احتمال ابتلا به خوابگردی در آن دسته از کودکانی که در سنین پایین دچار ترس در خواب بودند، بیشتر از سایرین بود. کودکانی که یکی از والدین ایشان به خواب گردی مبتلا بودند، سه برابر بیشتر از سایرین به این مشکل دچار می شدند. یکی از ضعف های وارده به این تحقیق آن است که گزارش ها بر اساس گفته والدین شکل گرفته است و متخصصان این مسئله را بررسی نکرده اند. شاید والدین نتوانند فرق بین ترس در خواب و کابوس را تشخیص دهند. به هر حال این بررسی پیشنهاد می کند که شاید بهتر باشد والدینی که خود سابقه خوابگردی داشته اند، کودکانشان را در مکان امنی بخوابانند تا درصورتی که کودک شروع به خوابگردی کرد به خود آسیب نرساند. بنا به نظر متخصصان کودکانی که دچار ترس در خواب هستند بی حرکت مانده و تنها فریاد می کشند به همین دلیل نیازی نیست نگران آن ها باشید. اما خواب گردی می تواند خطرناک باشد؛ گاهی فرد ممکن است چرخی در اتاق یا خانه بزند و سپس دوباره به رختخواب بازگردد، اما در مواردی نیز ممکن است فرد از خانه بیرون برود و به خود آسیب برساند. البته والدین ابتدا باید منظر ترس در خواب باشند زیرا کودکان پیش از سن دبستان معمولاً شروع به خوابگردی نمی کنند.