به نظر می‌رسد انتخاب بین موز نارس و رسیده برای بسیاری از افراد کار ساده‌ای باشد، اما زمانی که فوایدِ و مضراتِ هرکدام را به طور کامل‌تر بررسی کنید، این انتخاب ماهیت متفاوتی پیدا می‌کند. موزهای نارس دارای مقادیر بالاتری از برخی مواد مغذی همچون نشاسته و فیبر هستند، اما در مقابل، موزهای رسیده غنی‌تر از برخی ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها می‌باشند. همچنین، بافت و طعم موزهای رسیده برای بسیاری مطلوب‌تر است. در نتیجه، انتخاب بین این دو نوع موز می‌تواند بسته به نیازها و ترجیحات فردی متفاوت باشد.
موز نارس و موز رسیده هرکدام دارای فواید و مضرات خاص خود هستند که بسیاری از ما از آنها آگاهی نداریم. انتخاب بین موز رسیده و موز نارس به شدت وابسته به تفاوت‌های سلیقه‌ای افراد و عوامل دیگری است. اگر شما نیز یکی از افرادی هستید که سلامت خود و عزیزانتان برایتان اهمیت دارد، این مقاله را حتماً مطالعه کنید تا با ویژگی‌ها و مزایای هر نوع موز بیشتر آشنا شوید.
انتخاب میان موز نارس یا رسیده برای عده ای بسیار ساده است و نیازی به فکر کردن ندارد، اما هر دو فواید و مضراتی دارند که انتخاب آن ها بستگی به خودتان دارد. علیرغم این که بیشتر مردم خوردن موز رسیده را ترجیح می دهند، بهتر است فواید و ضررهای این میوه را بدانیم.
فواید موز فرایند به بار آمدن و رسیدن، شامل تبدیل نشاسته غیرقابل هضم به فیبر قابل هضم تری به نام پکتین است. همچنین موز رسیده دارای قند بیشتری است که باعث می شود طعم شیرین تری داشته باشد. موز رسیده سریع تر هضم می شود و حاوی آنتی اکسیدان بیشتری است. ویژگی منفی موز رسیده این است که می تواند برای بیماران دیابتی یا افرادی با قندخون بالا خطرناک باشد. قند این میوه باعث ایجاد نوسان در میزان قندخون می شود که برای افراد دیابتی مضر است.
موز نارس فواید و مضرات خوردن موز نارس ممکن است انتخاب معمول و متداول نباشد اما فوایدی دارد که شگفت زده تان خواهد کرد. موز با نشاسته ی بالا ، ممکن است طعم خوب و بافت نرمی نداشته باشد اما از آن جا که هضم آن زمان زیادی می برد، باعث می شود مدت بیشتری احساس سیری کنید و از پرخوری جلوگیری می کند. علاوه بر این، نشاسته باعث افزایش سوخت و ساز بدن شده و چربی سوزی را افزایش می دهد. موز کال ممکن است طعم خوبی نداشته و حتی تلخ باشد. گاهی بافت آن گچی یا موم مانند است. محتویات موز کال، می تواند مانع تولید برخی آنزیم های بد نشده، هضم کربوهیدرات ها پیچیده را با مشکل مواجه کند و باعث از دست رفتن برخی مواد مفید میوه شود. انتخاب بهترین گزینه دشوار است. هر یک بسته به نیازهای شما فوایدی دارند. تنها انتخاب قطعی میان موز رسیده و کال، در مورد بیماران دیابتی است که باید مصرف موز رسیده سرشار از قند خود را محدود کنند.
موز دارای منابع عالی و مواد مغذی خاصی از قبیل پتاسیم، قند، فیبر غذایی، ویتامین B6، منگنز و پروتئین است. . یک موز متوسط می تواند حدود 30 گرم کربوهیدرات دارد. کربوهیدرات ها در بدن به گلوکز و قندهای دیگر تبدیل می شوند که می تواند باعث افزایش قند خون شود. در افراد سالم، این افزایش می تواند توسط انسولین،( یک هورمون تولید شده در پانکراس)، کاهش یابد و کنترل شود.
با این حال، در افرادی که مبتلا به دیابت هستند، پانکراس نمیتواند مقدار مناسب انسولین تولید کند (حساسیت انسولین). بنابراین، هنگامی که کربوهیدرات مصرف می شود، به ویژه از قندهای ساده، مقدار گلوکز خون افزایش می یابد. بنابراین، هنگامی که کسی موز می خورد، قند خون افزایش می یابد. کربوهیدراتها بخش مهمی از هر رژیم غذایی هستند، افراد دیابتی هم در حد متعادل می توانند موز بخورند چون بدن به آن نیاز دارد ولی به مقدار زیاد توصیه نمی شود.
گفته می شود که موز همچنین حاوی فیبر رژیمی است – نوع دیگری از کربوهیدرات است که واقعا می تواند به تنظیم قند خون در بدن کمک کند. بطور متوسط حدود 6 گرم نشاسته در یک موز متوسط وجود دارد برخی از مشکلات قند خون بوسیله فیبر درمان می شود.
