نشستن روی زمین و صرف غذا برای افرادی که هیچ منع پزشکی ندارند، مزایای قابل توجهی را به همراه دارد که در این گزارش به آنها خواهیم پرداخت. این شیوه غذا خوردن، نه تنها بر سلامت جسمی تأثیر مثبتی می گذارد، بلکه جنبه های روحی و روانی افراد را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. از جمله مزایای آن می توان به بهبود گوارش، افزایش تمرکز و آرامش ذهنی، تقویت ارتباطات اجتماعی و حتی کاهش استرس و اضطراب اشاره کرد. همچنین این شیوه غذا خوردن در برخی فرهنگ ها و سنت ها ریشه عمیقی دارد و بخشی از هویت و سبک زندگی افراد محسوب می شود. در مجموع، نشستن روی زمین و صرف غذا در کنار دیگران، فواید چشمگیری را برای سلامت جسم و روان به همراه دارد که در ادامه به تفصیل بررسی خواهند شد.
در سبک و آداب غذا خوردن ما ایرانی ها، برتری ها، مزایا و ویژگی هایی وجود دارد که ریشه در سنت و آموزه های دینی ما دارد. این آداب و آموزه ها نقش مهمی در حفظ سلامت و شخصیت ما ایفا می کنند. متأسفانه، این آداب و آموزه های ارزشمند در حال تحریف و تغییر هستند و نیاز به احیا دارند. این پرسش همواره در رابطه با آداب غذا خوردن مطرح می شود که کدام روش - غذا خوردن روی زمین، پشت میز یا سفره انداختن - بهتر است؟
کارشناسان برای هر دو روش مزایا و مضراتی را برشمرده اند و درباره آن به تفصیل توضیح داده اند. در اغلب کشورهای مشرق زمین، خاورمیانه و قاره آفریقا مردم نشستن و غذا خوردن روی زمین را ترجیح می دهند.
اگر همیشه روی زمین می نشینید و بدنتان انعطاف کافی دارد، به طوری که شانه هایتان اندکی به سمت عقب متمایل باشد و ستون فقرات کشیده و بدون قوزکردگی باشد، این بهترین حالت برای نشستن و غذا خوردن است که باعث تقویت وضعیت مناسب بدن خواهد شد.
تمرکز خون در قسمت شکم در حالت نشستن باعث میشود تا عصاره های هضم غذا در معده با سرعت بیشتری تولید شوند و هضم غذا با سرعت بیشتری انجام شود.
نشستن باعث نزدیکی بیشتر پاها به شکم میشود و در این حالت به طور طبیعی احساس سیری خواهید کرد.
خم شدن زانوها، قوزک پا و ران ها در هنگام نشستن برای افراد سالم باعث روان شدن و نرمی مفاصل می شود و در نتیجه انتقال از حالت نشسته به ایستاده و یا بالعکس به راحتی صورت می گیرد.
نشستن روی صندلی باعث می شود تا بیشتر وزن به یک قسمت از صندلی تکیه داده شود. و در این حالت بدن کمترین تحرک و فعالیت را دارد و شانه ها به سمت داخل منحنی شده و شکم حالت شل و رها به خود می گیرد. در این وضعیت، ستون فقرات خم شده و شخص پشت میز ناخودآگاه قوز می کند. اما در نشستن روی زمین عضلات شکم، ساق پا، کمر و ران فعال و اکتیو باقی می مانند.
حالت نشستن روی صندلی ـ زمانی که ساق پا پایین تر از ران ها قرار می گیرد ـ نیروی جاذبه به صورت خودکار خون را به سمت پاها سوق می دهد و از آنجا که پا در حالت ساکن و بدون حرکت است، خون به سختی دوباره به سمت قلب بازمی گردد. نقص در گردش جریان خون، باعث ایجاد لخته های خون به شکل رگه های نازک قرمز در قسمت های ماهیچه ای پا می شود که در حالت حاد از آن به عنوان واریس یاد میشود. نشستن در حالت غذا خوردن باعث می شود تا خون در منطقه شکم و بطن متمرکز شود و به قلب نزدیکتر باشد.
