در آدامس، نوعی ماده لاستیکی وجود دارد که قابل هضم نیست و درنتیجه بلعیدن آن ممکن است برای دستگاه گوارشی مشکلات جدی ایجاد کند و موجب انسداد آن شود. این ترکیب لاستیکی بخشی از فرمول آدامس است که به منظور حفظ فرم و قوام آن استفاده میشود، اما قابلیت هضم و جذب در بدن را ندارد. بنابراین، بلعیدن این ماده می‌تواند برای سلامت دستگاه گوارشی خطرآفرین باشد و باید از این کار پرهیز کرد.
آدامس از مواد طبیعی و مصنوعی (ضمغ آدامس یا رِزین)، نگه دارنده ها، طعم دهنده ها و شیرین کننده ها تشکیل شده است. بدن می تواند شیرین کننده ها مثل قند را جذب کند و اگر از آدامس های قنددار استفاده کنید، می تواند کالری خیلی زیادی وارد بدنتان کند.
آدامس در معده توسط اسید هیدروکلریک هضم و نابود می شود اما ماده پلاستیکی موجود در آدامس که نوعی پلیمر به نام بوتیل است به طور کاملاً مصنوعی ساخته می شود و دستگاه گوارش بدن انسان قادر به هضم آن نیست و توسط روده ها از بدن دفع می شود.
وقتی که آدامس را می جویم زبان مولکول های بزرگ آدامس را توسط آنزیم های خود می شکند و آن ها را تجزیه می کند اما وقتی به علت عدم تمرکز آدامس را قورت می دهید معده نمی تواند لاستیک موجود در آدامس را هضم کند و پس از گذشت یک یا دو روز آدامس مانند هر ماده خوراکی دیگری همان مسیر همیشگی را طی می کند و از طریق مدفوع از بدن دفع می شود.
قورت دادن آدامس در بخش های داخلی بدن انسدادی را به وجود نمی آورد و باعث به هم چسبیدن اندام های داخلی شما نمی شود اما اگر یک آدامس خیلی بزرگ یا چند آدامس کوچک را با هم قورت دهید ممکن است دستگاه گوارش شما را مسدود کند.
این اتفاق بیشتر در مورد کودکان که اندازه اندام های آنان کوچک تر است،صدق می کند. در موارد نادری، تکه های بزرگ آدامس بلعیده شده با یبوست در کودکان همراه شده و باعث انسداد گوارش در کودکان می گردد. آدامس مانند خوراکی های دیگری چون ماکارونی، گوشت و یا دانه های آجیل هضم و خارج می شود با این تفاوت که کمی سخت تر جذب می شود.
