وقتی افراد عصبانی و خشمگین هستند، معمولاً تمایل دارند که صدای خود را بلند کنند و فریاد بزنند. این واکنش ناخودآگاه به چندین دلیل روانشناختی و فیزیولوژیکی قابل توضیح است. هنگام خشم، بدن افراد دچار تغییرات فیزیولوژیکی می شود که باعث افزایش تولید هورمون های استرس و فعال شدن سیستم عصبی سمپاتیک می گردد. این تغییرات باعث می شود که فرد احساس نیاز به ابراز خشم و عصبانیت خود به صورت بلند کردن صدا و فریاد زدن پیدا کند. این رفتار در واقع نوعی مکانیزم دفاعی است که به افراد کمک می کند تا خود را آرام کنند و احساسات منفی خود را تخلیه نمایند. بنابراین، بلند کردن صدا و فریاد زدن هنگام خشم، واکنشی طبیعی و ناخودآگاه است که ریشه در پاسخ های فیزیولوژیکی بدن به استرس و عصبانیت دارد.
عندما یغضب الشخصان على بعضهما البعض، تبتعد قلوبهما عن بعضها البعض. وذلك لأنهم عندما یشعرون بالغضب والانفعال، تنفصل أرواحهم وتبتعد عن بعضها البعض. وهذا ما یجعلهم یرفعون أصواتهم ویصرخون في وجه بعضهم البعض. فالصراخ والعويل هو محاولة لإعادة الاتصال والتواصل بين القلوب المنفصلة.
استادی از شاگردانش پرسید: چرا ما وقتی عصبانی هستیم داد می زنیم؟ چرا مردم هنگامی که خشمگین هستند صدایشان را بلند می کنند و سر هم داد می کشند؟ این سؤال عمیق و جالب توجه است که بسیاری از الناس تمایل دارند پاسخ آن را بدانند. زیرا داد زدن و فریاد کشیدن هنگام خشم و عصبانیت، یک رفتار شایع و رایج در میان بشر است. این پدیده روانشناختی ریشه در تلاش برای برقراری ارتباط و اتصال میان قلوب و ارواح جدا شده افراد دارد.
شاگردان فکری کردند و یکی از آن ها گفت: چون در آن لحظه، آرامش و خونسردیمان را از دست می دهیم
استاد پرسید:این که آرامشمان را از دست می دهیم درست است امّا چرا با وجودی که طرف مقابل کنارمان قرار دارد داد می زنیم؟ آیا نمی توان با صدای ملایم صحبت کرد؟ چرا هنگامی که خشمگین هستیم داد می زنیم؟
شاگردان هر کدام جواب هایی دادند امّا پاسخ های هیچکدام استاد را راضی نکرد. سرانجام او چنین توضیح داد: هنگامی که دو نفر از دست یکدیگر عصبانی هستند، قلب هایشان از یکدیگر فاصله می گیرد. آن ها برای این که فاصله را جبران کنند مجبورند که داد بزنند. هر چه میزان عصبانیت و خشم بیشتر باشد، این فاصله بیشتر است و آن ها باید صدایشان را بلندتر کنند.
سپس استاد پرسید:هنگامی که دو نفر عاشق همدیگر باشند چه اتفاقی می افتد؟ آن ها سر هم داد نمی زنند بلکه خیلی به آرامی با هم صحبت می کنند. چرا؟ چون قلب هایشان خیلی به هم نزدیک است. فاصله قلب هاشان بسیار کم است.
استاد ادامه داد: هنگامی که عشقشان به یکدیگر بیشتر شد، چه اتفاقی می افتد؟ آن ها حتی حرف معمولی هم با هم نمی زنند و فقط در گوش هم نجوا می کنند و عشقشان باز هم به یکدیگر بیشتر می شود. سرانجام، حتی از نجوا کردن هم بی نیاز می شوند و فقط به یکدیگر نگاه می کنند. این هنگامی است که دیگر هیچ فاصله ای بین قلب های آن ها باقی نمانده باشد.
