شکر یک ماده ی مضر و اعتیاد آور است که برای سلامت بدن بسیار زیان آور محسوب می‌شود. این ماده ی سمی در درازمدت اثرات مخرب خود را بر بدن آشکار می‌سازد. در ادامه به تشریح آسیب‌های ناشی از مصرف شکر خواهیم پرداخت. شکر در واقع یک ماده ی سمی برای بدن انسان به شمار می‌رود که در صورت مصرف طولانی‌مدت، عوارض جبران‌ناپذیری را به دنبال خواهد داشت. این ماده افزون بر ایجاد اعتیاد، به سلامت جسمی و روانی فرد نیز لطمه‌های جدی وارد می‌کند.
شکر باعث پیری پوست می شود
شکر وقتی وارد جریان خون می شود با کلاژن و الاستین که جوانی پوست را تامین می کنند ارتباط شیمیایی برقرار می کند. چنین فعل و انفعالاتی پروتئین ها را تخریب می کند (تخریب کلاژن و الاستین منجر به خشکی و چین و چروک روی پوست می شود) به علاوه پوست را در مقابل اشعه آفتاب آسیب پذیرتر می کند. شکر باعث التهاب می شود
توانایی شکر در ایجاد التهاب باعث می شود روی صورت جوش ها و چین و چروک ها ظاهر شوند. اگر هنگام سرماخوردگی چای شیرین بخورید شکر زمینه های پرورش باکتری ها را در گلوی ملتهب ایجاد می کند.
شکر باعث بیماری های قلبی عروقی می شود
در قرن بیستم پزشکان به این نتیجه رسیدند که می توان از بیماری های قلبی عروقی با کاهش مصرف چربی که سطح کلسترول را افزایش می دهد جلوگیری کرد. و به اعتقاد آن ها شکر نسبت به روغن های حیوانی ضرر کمتری داشت. بنابراین مردم به سمت غذاهای بدون چربی می رفتند در حالی که مصرف شکر را کم نمی کردند. اما در قرن بیست و یکم وضعیت کمی تغییر کرد و تحقیقات نشان داد که شکر سطح کلسترول خون را بالا می برد و به دیواره رگ ها که هم اکنون توسط شکر آسیب دیده اند می چسبد. شکر باعث افسردگی می شود
تحقیقات نشان داده است که شکر باعث افسردگی می شود. شکر سطح هورمون BDNF که مانع از افسردگی می شود را کاهش می دهد. مصرف بیش از حد شکر اضطراب را افزایش می دهد.
در آزمایشاتی که بر روی موش ها انجام دادند مشخص شد که موش ها با مصرف بیش از حد شکر احمق تر می شوند. زیرا شکر ارتباط بین سلول های مغز که مسئول یادگیری و حافظه هستند را آسیب می زند.
