بیماری کین باخ جزء دسته بیماری های نسبتاً نادر و کم شیوع محسوب می گردد. این بیماری به واسطه آسیب به متابولیسم استخوان، منجر به تغییر رنگ استخوان های هلالی مچ دست به رنگ سیاه می شود. این پدیده به علت تغییرات پاتولوژیک در ساختار و عملکرد سلول های استخوانی رخ می دهد که در نهایت به تخریب و تغییر ظاهر استخوان های مچ دست می انجامد. بنابراین، بیماری کین باخ یک اختلال نسبتاً نادر است که مشخصه بارز آن تغییر رنگ استخوان های هلالی مچ دست به سمت سیاهی می باشد.
استخوان یک بافت زنده است و همانند سایر بافت‌های بدن، نیازمند تغذیه از طریق خون می‌باشد. در صورت قطع جریان خون به استخوان، این بافت دچار مرگ سلولی خواهد شد که به آن استئونکروز گفته میشود. در بیماری کین باخ، جریان خون به یکی از استخوان‌های مچ دست، که به آن استخوان لونیت اطلاق می‌گردد، متوقف میشود.
اینکه به چه علت خونرسانی به این استخوان متوقف میشود هنوز به درستی مشخص نشده است ولی میدانیم که توقف خونرسانی و سیاه شدن این استخوانچه شایع تر از سیاه شدن یا نکروز دیگر استخوانچه های مچ دست است. بعضی از مبتلایان به این بیماری سابقه ضربه به مچ دست را ذکر میکنند. در اغلب افراد دو رگ عمده خونرسانی به استخوان لونیت را به عهده دارند. بعضی از افراد فقط یکی از این رگ ها را دارند. این گروه، مستعد به این بیماری هستند.
فوق تخصص جراحی دست و اعصاب محیطی، با اشاره به علائم بیماری کین باخ گفت:سن شایع ابتلا به این بیماری 20 تا 40 سالگی بوده و مردان نسبت به زنان بیشتر مبتلا به کین باخ می شوند. این بیماری جزء بیماری های نسبتاً نادر دست است و سبب سیاه شدن استخوان هلالی مچ دست می شود. درد مچ دست، محدودیت حرکت مچ، کاهش قدرت دست و ... از جمله نشانه های ابتلا به این بیماری بوده که اکثر مواقع به صورت تدریجی در فرد بروز می کند.
هیچ عامل زمینه ای همچون ضربه و فعالیت سنگین به صورت مشخص برای به وجود آوردن آن قطعی نشده است. همچنین افرادی که فعالیت یدی شدید دارند در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
فوق تخصص جراحی دست و اعصاب محیطی با اشاره به اینکه علائم بیماری اکثر مواقع به صورت مبهم است، گفت:بازدهی کاری این بیماری سبب شده که درمان آن بسیار حائز اهمیت باشد. البته عوارض این بیماری قابل درمان نیست ولی می توان آن را کاهش داد.پیشگیری از این بیماری به دلیل اینکه علت آن شناخته شده نیست، وجود ندارد و معمولاً تنها راه درمان آن می تواند جراحی باشد.
این بیماری مانند هر بیماری دیگر در ابتدا خفیف بوده و بتدریج شدیدتر میشود. سیر پیشرفت بیماری را به چهار مرحله تقسیم میکنند.
گاهی اوقات با جراحی دیگری، طول استخوان زند اعلی را کم کرده تا فشار روی استخوان لونیت کم شود و عروق فرصت پیدا کنند تا دوباره خونرسانی به استخوان را برقرار کنند.
اگر بیماری در مرحله سوم بوده و تغییر شکل داده باشد ممکن است پزشک معالج تصمیم به خروج استخوان لونیت بگیرد. عمل جراحی دیگری که در حالات پیشرفته بیماری و برای کاهش درد از آن استفاده میشود جوش دادن چند تا از استخوان های مچ دست است.
