بعضی افراد به طور طبیعی شادتر و سرزندگی بیشتری دارند. این تفاوت در شادی و نشاط ممکن است ریشه در عوامل مختلفی داشته باشد. از یک طرف، شرایط مرفه و راحت زندگی، امکان تجربه بیشتر لذت و شادابی را فراهم می‌کند. اما از طرف دیگر، مطالعات نشان داده‌اند که میزان شادی تا حد زیادی به سطوح برخی مواد شیمیایی مغز مانند سروتونین و دوپامین نیز بستگی دارد که در برخی افراد به طور ذاتی و بیولوژیکی بالاتر است. بنابراین، ترکیبی از عوامل محیطی و زیست‌شناختی می‌تواند در تفاوت‌های فردی در میزان شادی و سرزندگی نقش داشته باشد.
افرادی که علیرغم وجود محدودیت ها، احساس شادی قوی تر و شدیدتری در زندگی شان دارند و احساس خوشبختی می کنند دارای منطقه پرکونئوس بزرگتری هستند. این منطقه در قطعه آهیانه ایی مغز قرار گرفته و مسئول حافظه چندبخشی، پردازش دیداری-فضایی و خودآگاهی است. این افراد با داشتن منطقه پرکونئوس بزرگتر، توانایی بیشتری در پردازش اطلاعات دیداری و فضایی داشته و همچنین حافظه و خودآگاهی قوی تری دارند که به آنها کمک می کند تا علیرغم محدودیت ها، احساس شادی و خوشبختی بیشتری را تجربه کنند.
«واتارو ساتو»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کیوتو ژاپن، در این باره می گوید:«مطالعات متعددی نشان داده اند که مدیتیشن موجب افزایش ماده خاکستری مغز در منطقه پرکونئوس می شود. این دیدگاه جدید در مورد محل بروز شادی در مغز می تواند در توسعه برنامه های شادی بخش بر اساس تحقیقات علمی مفید باشد.»
محققان در این مطالعه، با شیوه MRI اسکنی از مغز شرکت کنندگان تهیه کردند. سپس نظرسنجی ایی از آنها به عمل آمد و از آنها پرسیده شد که در مجموع چقدر شاد و خوشحال هستند، چگونه احساسات شان را درک می کنند، و چقدر از زندگی شان راضی هستند.
این مطالعه نشان داد که خوشبختی تلفیقی از هیجانات شاد و رضایت از زندگی است که در بخش پرکونئوس روی می دهد. آن دسته از افرادی که در نظرسنجی امتیاز بالاتری کسب کردند دارای ماده خاکستری بیشتری در قسمت پرکونئوس خود بودند.
