اگر دوران کودکی پر از استرس و فشار روحی را تجربه کرده باشید، این مسئله می تواند بر روند پیری شما تأثیر گذاشته و آن را تسریع بخشد. تجربه آسیب های عاطفی و روانی در دوران کودکی می تواند منجر به تغییرات فیزیولوژیکی و بیولوژیکی در بدن شده که سرعت پیری را افزایش دهد. این امر به دلیل تأثیر استرس بر سیستم های مختلف بدن از جمله سیستم ایمنی و متابولیسم است. بنابراین، مواجهه با شرایط پر استرس در کودکی می تواند زمینه ساز تسریع روند پیری در فرد گردد.
زمانی که فشار عاطفی یا روانی بر فردی وارد شود و این فشار بیش از توان تحمل آن فرد باشد، استرس ایجاد خواهد شد. مطالعات نشان می دهند افراد بزرگسالی که در دوران کودکی استرس را تجربه کرده اند، دارای ریسک بالاتری از داشتن تلومرهای کوتاه تر در انتهای کروموزوم های خود هستند. این امر موجب افزایش ریسک ابتلا به بیماری و مرگ زودرس در بزرگسالی می شود.
الی پوترمن، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه بریتیش کلمبیا کانادا، در این باره می گوید:«این افزایش ریسک پیری سریع تر سلولی، نسبی است و همه افرادی که آسیب های روحی در دوره کودکی را تجربه کرده اند، در سنین بالاتر بیمار نخواهند شد.» آسیب های روحی در کودکی روند پیری را تسریع می کند .
به گفته پوترمن، تلومرها همانند نوک پلاستیکی بند کفش عمل می کنند، بدین صورت که مانع از بازشدن کروموزوم های انسانی می شوند در نتیجه سلول ها پیرشده و سریع تر می میرند. طبق یافته های این تیم تحقیق، هر واقعه استرس زا در دوره کودکی انسان موجب افزایش ریسک کوتاه ترشدن تلومرها تا 11 درصد می شود. پوترمن و تیم تحقیق با بررسی حدود 4600 نفر به این نتایج دست یافتند.
طبق این گزارش، این حوادث استرس زا می تواند شامل اعتیاد والدین، سوءاستفاده فیزیکی، و مشکلات خانوادگی یا مالی در دوره کودکی باشد. پوترمن در ادامه عنوان می کند:«ما دریافتیم انواع روانشناسی و اجتماعی عوامل استرس زا تاثیر بیشتری در مقایسه با عوامل استرس زا مالی دارند.» مطالعات قبلی ارتباط بین طول تلومرهای فرد را با ریسک بیماری قلبی، بیماری ریه، دیابت، آلزایمر و برخی انواع سرطان اثبات کرده اند. تحقیق دیگری هم نشان داده است که استرس می تواند موجب تسریع روند پیری سیستم ایمنی بدن شود و در نتیجه سلول ها با تاثیر کمتری عمل می کنند.
