سرعت غذا خوردن در میان مردان در مقایسه با زنان، یک مسئله شایع و قابل توجه است. این رفتار، آیا ریشه در ماهیت غریزی افراد دارد یا بر اساس تجربیات کسب شده شکل گرفته است؟ در این راستا، مطالعات و تحقیقات انجام شده بر روی گروهی از مردان، دلایل و عوامل مؤثر بر این پدیده را شناسایی و تبیین نموده اند. این یافته‌های علمی، نگرش جامع‌تری نسبت به این موضوع ارائه می‌دهند.
پژوهشی جدید نشان داده که مردان به طور طبیعی و بر اساس تجربه، بشقاب های غذای خود را سریع تر از زنان تمام می کنند. این موضوع می تواند به دلایل مختلفی از جمله تفاوت های فیزیولوژیکی، روانشناختی و اجتماعی بین زنان و مردان باشد. مردان ممکن است به دلیل نیاز بیشتر به انرژی، سرعت بیشتری در مصرف غذا داشته باشند. همچنین، عوامل روانی مانند استرس و عجله نیز می تواند بر این رفتار تأثیر بگذارد. در نهایت، الگوهای اجتماعی و فرهنگی نیز می توانند در این زمینه نقش داشته باشند.
انسان ها را می توان به دو دسته تقسیم کرد:آنهایی که از اینکه افرادی وجود دارند که به سرعت غذا می خورند وحشت زده می شوند، و آنهایی که از دیدن افرادی که به آرامی غذایشان را تمام می کنند، تا حد مرگ خسته می شوند.
شواهدی وجود دارد که نشان می دهد احتمال این که مردان در دسته دوم قرار بگیرند خیلی بیشتر است، اما پژوهشی تازه از پژوهشگران کره جنوبی به این ایده بار علمی می دهد و علاوه بر آن نشان می دهد که چه چیزی سبب می شود که مردان سریع تر از زنان به ته بشقاب برسند.
سوجین پارک و ویون- سون شین الکترودهایی را به آرواره 48 دانشجوی زن و مرد دانشگاه سمیونگ کره جنوبی وصل کردند و سپس به هر کدام از آنها 150 گرم برنج پخته دادند تا بخورند.
این الکترودها به پژوهشگران امکان می داد که فعالیت ماهیچه، میزان بازشدگی دهان، مقدار غذایی که در هر دقیقه می جویدند، قدرت جویدن و تعداد جویدن برای هر لقمه، زمان مجموع جویدن هر لقمه و تعداد کلی لقمه ها در طول وعده غذایی را ثبت کنند.
پژوهشگران دریافتند به رغم تفاوت هایی که در هر یک از مقادیر اندازه گیری شده در اعضای هر گروه جنسیتی وجود دارد، اندازه لقمه و قدرت جویدن به طور قابل توجهی در مردان بیشتر از زنان است.
آنچه واقعا دو گروه را از هم جدا می کند این است که زنان لقمه ها را بیشتر می جوند، در نتیجه به رغم اینکه شیوه جویدن غذا در آنها نسبت به مردان یکی بود، زمان صرف غذاهایشان به طور قابل توجهی بیشتر طول می کشید.
اما پارک و شین می گویند که قبل از هر نتیجه گیری به پژوهش بیشتری درباره تفاوت عادت های غذایی زنان و مردان نیاز است. پیش تر همپژوهشی دیگر در ژاپن انجام شده بود که نشان داد هیچ تفاوتی در چگونگی جویدن آدامس بین زنان و مردان وجود ندارد.
