بیماری تریکوتیلومانیا نوعی اختلال روانی-رفتاری است که در آن شخص، چه کودک و چه نوجوان، از کندن موهای خود لذت می برد و قادر به کنترل و بازداری این رفتار نمی باشد. این افراد گاه حتی به مرحله ای می رسند که موهای کنده شده را نیز می بلعند. این بیماری که در گروه اختلالات کنترل تکانه طبقه بندی می شود، می تواند پیامدهای جسمی و روانی مخربی را برای بیمار به همراه داشته باشد و نیازمند مداخلات درمانی تخصصی است.
تریکوتیلومانیا، که به عنوان اختلال کندن مو نیز شناخته می شود، یک اختلال مغزی است که می تواند فرد را وادار کند به طور مداوم موهای خود، ابروها یا سایر قسمت های بدن را بکند، در حالی که خود فرد تلاش می کند این رفتار را متوقف کند. این اختلال می تواند بر زندگی روزمره فرد تأثیر بگذارد و نیاز به درمان تخصصی دارد.
ریختن و کندن موها از فرق سر اغلب باعث کچل شدن سر می شود که می تواند باعث افسردگی نیز شود و فعالیت اجتماعی او را تحت تاثیر قرار دهد. افرادی که مبتلا به تریکوتیلومانی هستند، ممکن است در زمان کوتاهی کل موهایشان را از دست بدهند.
افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، عموما قادر به مدیریت و کنترل خود نیستند و معمولا افراد دیگر نیز نمی توانند آن ها را از این کار باز بدارند و همانطور که در ادامه این مطلب سلامت نمناک توضیح داده ایم درمان هایی وجود دارد که می تواند به این افراد کمک کند تا بتوانند این مشکل را از سر خود بیاندازند.
علائم و نشانه های بیماری تریکوتیلومانیا یا اختلال کندن مو اغلب شامل موارد زیر می باشد:
فردی ممکن است هر دو مورد را داشته باشد و بستگی به شرایط و حالت روحی او دارد.
تریکوتیلومانیا می تواند یک اختلال بلند مدت و مزمن باشد و علائم این اختلال در صورت درمان نکردن بیشتر می شود و برای بعضی افراد علایم آن بین چند هفته، چند ماه یا چند سال به طول می انجامد.
اگر نمی توانید از کندن موهای خود دست بکشید یا از ظاهر خود در نتیجه کندن موها احساس خجالت و شرمندگی می کنید، به پزشک مراجعه کنید. بیماری تریکوتیلومانیا تنها یک عادت بد نیست بلکه می تواند از یک اختلال ذهنی خبر دهد و بدون درمان بهتر نخواهد شد.
تریکوتیلومانیا معمولاً قبل یا بعد از سنین نوجوانی رخ می دهد که این سن در بین 10 تا 13 سال می باشد و نوزادان اغلب می توانند میل خود را به کندن مو نشان دهند اما این اختلاف در بین آن ها بسیار خفیف خواهد بود و گاهی اوقات بدون درمان نیز حل می شود.
علت تریکوتیلومانیا هنوز نامشخص است اما بسیاری از این اختلالات پیچیده ممکن است در نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی باشد.
عوامل خطرناک آن می تواند خطر تریکوتیلومانیا را افزایش دهند و سابقه خانوادگی ژنتیک می تواند نقش بسیار مهمی در پیشرفت این اختلالات داشته باشد و این موضوع در افراد بیشتر اتفاق می افتد که خانواده ها و اطراف نزدیک ایشان به این اختلال مبتلا بودند.
افرادی که درگیر تریکو تیلو مانیا هستند، ممکن است اختلال های دیگری را تجربه کرده باشند مثل افسردگی، عصبانیت، نگرانی های بیش از حد یا اختلالات روانی.
چنانچه بخش سلامت نمناک اشاره کرده است استرس های شدید یا اتفاقاتی که باعث شوک استرسی به فرد شده می تواند این اختلال را در او به وجود بیاورد و معمولاً تعداد خانم های درمان شده در این اختلال بیشتر از آقایان هستند و دلیل آن این است که شاید خانم ها بیشتر تمایل به درمان دارند و دختران و پسران در دوران کودکی به طور مساوی در معرض این اختلال قرار می گیرند.
این اختلال ها شاید در ظاهر موضوعی خیلی جدی به نظر نرسد اما تریکو تیلومانیا می تواند تاثیر منفی بر روی زندگی فرد داشته باشد که از سختی های این اختلال شامل موارد زیر می باشد:
بسیاری از افرادی که مبتلا به تریکوتیلومانیا هستند، احساساتی مثل خجالت ترس و شرمندگی را تجربه می کنند و آنها فاقد اعتماد به نفس کافی هستند و معمولاً دچار افسردگی عصبانیت شدید و رو آوردن به مواد مخدر و الکل می شوند.
مشکلات مربوط به قرار گرفتن در اجتماع و محل کار خجالت و شرمندگی آنها به حد زیاد می شود که می تواند مانع فعالیت های اجتماعی آن ها شود و این فرصت های شغلی را از دست بدهد و افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، معمولاً کلاه به سر می گذارند و موهای خود را پراکنده می کنند تا کمبود آنها مشخص نشود و معمولا از مژه های مصنوعی استفاده می کنند.
اگر به طور مداوم موهای خود را بکنید، این اتفاق می تواند باعث مشکلات غیرقابل جبران می شود که شامل عفونت ها، ریزش مو است.
کندن موها ممکن است باعث ایجاد یک غده مویی بزرگ در بدن افراد شود و در طول سال ها این غده مویی می تواند باعث کاهش وزن، حالت تهوع و اختلالات گوارشی در فرد شود.
ارزیابی اختلال شما در صورت مشکوک بودن می تواند شامل موارد زیر باشد:
این که چه مقدار مو را از دست داده اید، پزشک از شما سوال هایی را در مورد ریزش مو می پرسد و سعی می کند که اعضای آن را حدس بزند و تشخیص دادن هرگونه مشکلات ذهنی و فیزیکی که با کندن موی شما مرتبط است.
تحقیقات در مورد درمان تریکوتیلومانیا هنوز محدود است و اگرچه گزینه های درمانی وجود دارد که می تواند به افرادی که موهای خود را از دست داده اند، کمک کند و انواع درمان می تواند برای این بیماری مناسب باشد که شامل موارد زیر است:
این نوع رفتار درمانی مخصوص تریکوتیلومانیا می شود و در این نوع رفتاردرمانی یاد می گیرید که چگونه موقعیت ها را شناسایی کنید و از کندن مو اجتناب کنید و یک جایگزین برای این عادت انتخاب کنید مثلا باید مشت خود را گره کنید تا حرکت دست تان را محدود کنید و می توانید رفتاری را برای تغییر عادتی خود اعمال کنید.
این نوع درمان به شما کمک می کند که بتوانید باورهای اختلالی خود را بشناسید که با این مشکل در ارتباط است.
این درمان به شما کمک می کند که بتوانید علت های کندن مو را بفهمید و آن را قبول کنید. درمان های دیگری وجود دارند که به شما کمک می کنند اختلالات ذهنی خود را شناسایی کنید که معمولا با تریکوتیلومانیا در ارتباط است، مثل افسردگی، اعتیاد به ماده خاص که می تواند بخش مهمی از درمان باشد.
اگرچه هیچ دارویی از طرف سازمان غذا و داروی جهانی برای این نوع بیماری تجویز نشده است اما بعضی از داروها وجود دارد که می تواند علائم خاصی از آن را کنترل کند مثلاً ممکن است پزشک به شما داروی ضد افسردگی را پیشنهاد دهد،مثل کلومیپرامین.
دیگر داروهایی که محققان پیشنهاد می کنند ممکن است فوایدی از جمله افزایش آمینو اسید در بدن شما داشته باشند که می تواند به تغییر حالات تان مرتبط باشد و با پزشک خود در مورد هر نوع دارویی که پیشنهاد می دهد، صحبت کنید و فواید دارو همیشه باید با تاثیر و عوارض آن متعادل باشد.
والدین برای کاهش این عادت در کودکان از تکنیک القای آرامش با ماساژ استفاده کنند و بدون هیچ دارویی بدون آنکه کودک متوجه شود با ماساژ دستان فرزندشان او را در درمان این اختلال یاری دهند.
دستان کودک را برای چند دقیقه در دستانتان نگاه دارید و خیلی آرام آنها را ماساژ دهید و به همین سادگی او را برای درمان یاری کنید.
راه کارهایی که خودتان می توانید آن ها را پیش بگیرید:
