ملانوما، شایع ترین نوع سرطان پوست، معمولاً در نواحی بدن که در معرض نور مستقیم خورشید هستند، رشد و تکثیر می یابد. با این حال، در برخی موارد، ملانومای پنهان و غیرقابل مشاهده نیز ممکن است در اندام هایی همچون چشم، ناخن و اعضای تناسلی ایجاد شود. این نوع ملانوما که در مناطق کمتر در معرض نور خورشید قرار دارند، گاهی دشوارتر تشخیص داده می شوند و نیازمند توجه ویژه پزشکان متخصص هستند.
ملانوما، خطرناک ترین نوع سرطان پوست است که در سلول های تولید کننده ملانین (ملانوسیت) رشد می کند. این نوع سرطان همچنین می تواند در چشم ها و به ندرت در داخل بدن مانند بینی یا گلو ظاهر شود.
علت دقیق ملانوما مشخص نیست، اما قرار گرفتن در معرض اشعه ماورا بنفش نور خورشید یا لامپ های برنزه کننده ، ریسک ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد. کمتر قرارگرفتن در معرض اشعه خورشید می تواند به کاهش خطر سرطان پوست کمک کند.
به نظر می رسد خطر سرطان پوست در افراد زیر 40 سال به خصوص زنان در حال افزایش است. شناخت علائم سرطان پوست می تواند به شما در تشخیص زود هنگام پیش از شیوع سرطان کمک کند. اگر زود تشخیص داده شود، ملانوما می تواند با موفقیت درمان شود.
ملانوما می تواند در هر جایی از بدن رشد کند. آن ها اغلب در قسمت هایی از بدن که در معرض نور خورشید قرار می گیرد مانند کمر، پاها، بازوها ، رشد می کند . هم چنین ملانوما می تواند در قسمت هایی رخ دهد که در معرض نور آفتاب قرار نمی گیرد، از قبیل کف پا، کف دست ها و ناخن .ملانومای پنهان در افراد با پوست تیره رایج تر هستند.
چنانچه در بخش سلامت نمناک عنوان شده است اولین نشانه ها و علائم سرطان پوست اغلب عبارتند از:
ملانوما همیشه مثل خال رشد نمی کند و می تواند روی پوست معمولی ظاهر شود.
خال های معمولی معمولا رنگ یکدست دارند - مانند برنزه، قهوه ای یا سیاه ، با مرزی متمایز که خال را از پوست اطراف خود جدا می کند. آن ها بیضی یا گرد هستند و معمولا کوچک تر از 1 / 4 اینچ (حدود 6 میلی متر) به اندازه یک پاک کن قطر دارند.
بیشتر خال ها در دوران کودکی شروع به ظاهر شدن می کنند و خال های جدید ممکن است تا حدود 40 سالگی شکل بگیرند. در بزرگ سالی اغلب افراد بین 10 تا 40 خال دارند. خال ها ممکن است در طول زمان ظاهر شوند و برخی نیز با افزایش سن ناپدید شوند.
شکل نامتقارن : خال با شکل نامنظم، مثل دو نیمه کاملا متفاوت است
مرز نامنظم : خال با مرزهای نامنظم، فرو رفته یا پیچ خورده است
تغییرات رنگی : رنگ های بسیار و یا توزیع غیر یکنواخت رنگی دارند
قطر : رشد جدید خال بزرگ تر از 1 / 4 اینچ (حدود 6 میلی متر).
تحول : در طول زمان به دنبال تغییرات باشید، یک خال ممکن است رشد کند و یا تغییر رنگ یا شکل دهد. خال ها ممکن است با علایم و نشانه های جدید مانند خارش یا خونریزی رشد کنند.
خال های بدخیم ظاهر بسیار متفاوتی دارند. برخی ممکن است تمام تغییرات فهرست شده در بالا را نشان دهند در حالی که برخی دیگر ممکن است تنها یک یا دو ویژگی غیر معمول داشته باشند.
ملانوما همچنین می تواند در بخش هایی از بدن که کمی در معرض نور خورشید قرار دارد، از قبیل فاصله بین انگشتان پا و کف دست ها، کف، پوست سر و یا اندام های تناسلی تان رشد کند. به این ها ملانومای پنهان گفته می شود زیرا اغلب در قسمت هایی که افراد فکر نمی کنند ، رخ می دهد. این احتمال وجود دارد که ملانوما در افراد با پوست تیره تر در یک قسمت پنهان رخ دهد.
ملانوما پنهان شامل موارد زیر می باشد:
ملانوما در غشا مخاطی داخل بینی، دهان، مری، مقعد، مجاری ادراری و واژن رشد می کند. شناسایی ملانوما مخاطی دشوار است چرا که آن ها به راحتی می توانند با بیماری های دیگر اشتباه گرفته شوند.
ملانوما چشم اغلب در لایه عنبیه زیر سفیده وجود دارد .ملانوما چشم ممکن است باعث ایجاد تغییرات بینایی شود که در طی معاینه چشم تشخیص داده می شود.
این نوع سرطان پوست نوعی نادر از ملانوما است که ممکن است زیر ناخن دست و پا دیده شود. هم چنین می تواند روی کف دست ها و یا پا پیدا شود. این عارضه بیشتر در افراد آسیای میانه، سیاه پوستان و در برخی دیگر با رنگدانه های پوستی تیره رایج است.
ملانوما زمانی رخ می دهد که اشتباهی در سلول های تولید کننده - (ملانوسیت ها) رخ داده و به پوست رنگ می دهد . به طور معمول، سلول های پوست در یک روش کنترل شده و منظم رشد می کنند ، سلول های جدید سالم سلول های قدیمی را به سمت سطح پوست هل می دهند ، سپس می میرند و در نهایت می ریزند. اما وقتی برخی از سلول ها رشد می کنند ،آسیب می بیند و ممکن است سلول های جدید از کنترل خارج شوند و در نهایت سلول های سرطانی را شکل دهند.
دلیلی که به DNA در سلول های پوست آسیب می رساند و این که چگونه منجر به ملانوما می شود ، مشخص نیست. چنانچه بخش سلامت نمناک اشاره کرده است به احتمال زیاد ترکیبی از عوامل، از جمله عوامل محیطی و ژنتیکی، باعث ملانوما است. با این حال، پزشکان بر این باورند که قرار گرفتن در معرض اشعه ماورا بنفش خورشید علت اصلی ملانوما است.
فقط نور خورشید منجر به سرطان نمی شود، به خصوص قسمت هایی از بدن که در معرض نور خورشید قرار نمی گیرند. این نشان می دهد که عوامل دیگری ممکن است در خطر ابتلا به سرطان پوست نقش داشته باشد.
عواملی که ممکن است ریسک ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند عبارتند از:
داشتن رنگدانه های کم تر (ملانین ) روی پوست به این معنی است که شما در برابر آسیب اشعه خورشید حفاظت کمتری دارید. اگر موهای بلوند یا سرخ ، چشم های روشن و کک مک داشته باشید و یا به راحتی دچار آفتاب سوختگی شوید ، بیشتر به سرطان پوست مبتلا خواهید شد تا فردی که رنگ پوست تیره تری دارند. اما ملانوما می تواند در افراد با پوست تیره ، از جمله افراد آمریکای لاتین و سیاه پوستان نیز رشد کند.
یک یا چند تاول شدید در اثر آفتاب سوختگی ممکن است ریسک ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهد.
قرار گرفتن در معرض اشعه ماورا بنفش خورشید و برنزه کردن می تواند خطر سرطان پوست از جمله ملانوما را افزایش دهد.
افرادی که نزدیک خط استوا زندگی می کنند، جایی که اشعه خورشید مستقیم می تابد ، اشعه بیشتری را نسبت به کسانی که دورتر در شمال یا جنوب زندگی می کنند تجربه می کنند. علاوه بر این، افرادی که در ارتفاعات زندگی می کنند، در معرض اشعه ماورا بنفش بیشتر قرار می گیرند.
داشتن بیش از 50 خال معمولی بر روی بدن نشان دهنده افزایش احتمال ابتلا به سرطان پوست است. هم چنین وجود خال غیر معمول خطر سرطان پوست را افزایش می دهد. از نظر پزشکی این ها بزرگ تر از خال های معمولی هستند و مرز نامنظم با ترکیبی از رنگ ها دارند.
اگر اقوام نزدیک مانند پدر و مادر ، کودک ،خواهر یا برادر ، مبتلا به سرطان پوست باشند، احتمال ابتلا به ملانوما وجود دارد.
افراد با سیستم ایمنی ضعیف، خطر افزایش ملانوما یا دیگر سرطان ها را دارند. سیستم ایمنی ممکن است بر اثر استفاده از دارو آسیب ببیند مانند بعد از پیوند عضو ، یا بیماری مانند ایدز که سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند.
می توانید با رعایت برخی نکات ، ریسک ابتلا به سرطان پوست و انواع دیگر سرطان پوست را کاهش دهید:
اشعه خورشید بین حدود 10 صبح و 4 بعد از ظهر تابش بیشتری دارد. فعالیت در فضای باز را به زمان های دیگر روز، حتی در زمستان یا زمانی که آسمان ابری است، تنظیم کنید.
اجتناب از قرار گرفتن در معرض نور خورشید در زمان های خاص به شما کمک می کند تا از آسیب آفتاب سوختگی و برنزه شدن که ریسک ابتلا به سرطان پوست را بالا می برد جلوگیری کنید.
کرم ضد آفتاب با اس پی اف حداقل 30 را حتی در روزهای ابری استفاده کنید و هر دو ساعت یک بار، یا بیشتر در صورتی که شنا یا عرق می کنید، استفاده از آن را تمدید کنید.
پوست خود را با لباس های تیره و محکم بپوشانید که بازوها و پاهای شما را بپوشاند، و از یک کلاه لبه پهن، عینک آفتابی برای حفاظت بیشتراستفاده کنید.
لامپ های برنزه کننده اشعه فرابنفش ساطع می کنند و می توانند ریسک ابتلا به سرطان پوست را افزایش دهند.
پوست خود را اغلب برای تومورهای جدید پوست و یا تغییرات در خال های موجود، کک و مک، بررسی کنید. با کمک آینه، صورت، گردن، گوش ها و پوست خود را چک کنید. سینه ، بدن و بازوها و دست های خود را بررسی کنید :جلو و عقب پاهای از جمله کف و فاصله بین انگشتان و همچنین ناحیه اندام تناسلی را چک کنید.
آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص سرطان پوست عبارتند از:
پزشک سوالاتی در مورد تاریخچه سلامتی شما خواهد پرسید و پوست شما را بررسی می کند تا نشانه های سرطان پوست را بیابد.
برای تشخیص اینکه آیا ضایعه پوستی مشکوک به سرطان پوست است، ممکن است پزشک نمونه برداری پوست را برای آزمایش توصیه کند. نمونه برای معاینه به آزمایشگاه فرستاده می شود.
اینکه چه نمونه برداری را پزشک به شما توصیه کند به وضعیت ویژه شما بستگی خواهد داشت. اغلب پزشکان توصیه می کنند که کل رشد را در صورت امکان از بین ببرید. یک روش رایج، پانچ بیوپسی است که با یک تیغه گرد انجام می شود و پوست اطراف خال مشکوک را بر می دارد. یک تکنیک دیگر بیرون آوردن بیوپسی ،استفاده از یک چاقوی جراحی برای جدا کردن کل خال و حاشیه کوچکی از بافت سالم در اطراف آن است.
اگر تشخیص سرطان پوست باشد، مرحله بعدی تعیین میزان (مرحله) پیشرفت سرطان است. برای تعیین مرحله سرطان پوست پزشک شما موارد زیر را بررسی می کند:
مشخص کردن میزان ضخامت :
ضخامت یک ملانوما با بررسی دقیق سرطان پوست در زیر میکروسکوپ تعیین می شود که آن را با ابزار خاصی اندازه گیری می کند. ضخامت سرطان پوست به پزشک در تصمیم گیری کمک می کند. به طور کلی، هر چه تومور ضخیم تر باشد، بیماری جدی تر می شود.
ملانوما باریک ممکن است با جراحی و از بین بردن قسمت سرطانی و برخی از بافت های سالم اطراف آن درمان شود. اگر ضخیم تر باشد، پزشک ممکن است آزمایش ها اضافی را توصیه کند تا ببینید آیا سرطان قبل از تعیین گزینه های درمان گسترش پیدا کرده است یا نه.
بررسی می کند که آیا ملانوما به غدد لنفاوی سرایت کرده است یا خیر :اگر خطری وجود داشته باشد که سرطان به غدد لنفاوی سرایت کرده است پزشک ممکن است روشی را توصیه کند که به عنوان نمونه برداری غده شناخته می شود.
در طول یک نمونه برداری از غده ، یک رنگ داخل موضع تزریق می شود تا جایی که ملانوما از بین می رود. رنگ به غدد لنفاوی نزدیک می شود اولین غدد لنف که رنگ می گیرد سلول های سرطانی را تشخیص می دهند .اگر اولین غده لنف ( غدد حساس لنفاوی)بدون سرطان باشد احتمال آن وجود دارد که ملانوما پخش نشده است.
به دنبال نشانه های سرطان فراتر از پوست خود بگردید. افرادی که مبتلا به ملانوما پیشرفته هستند، پزشکان ممکن است آزمایش تصویربرداری را توصیه کنند تا به دنبال نشانه هایی باشند که سرطان در مناطق دیگر بدن گسترش پیدا کرده است. تست های تصویربرداری ممکن است شامل اشعه ایکس، سی تی اسکن و تصویربرداری باشد. تست های تصویر برداری به طور کلی برای ملانوما کوچک تر توصیه نمی شود.
عوامل دیگر نیز ممکن است در تعیین این ریسک حائز اهمیت باشد از جمله این که آیا پوست روی موضع، زخم باز ایجاد کرده است و این که چه تعداد سلول های سرطانی زیر میکروسکوپ پیدا می شود.
تشخیص مرحله سرطان گستردگی آن را نشان می دهد و این که چه نوع درمانی نیاز خواهد داشت.
مرحله 0: سرطان در بیرونی ترین لایه پوست وجود دارد.
مرحله 1: سرطان تا 2 میلیمتر ضخامت دارد. هنوز به غدد لنفاوی یا قسمت های دیگر سرایت نکرده است و ممکن است زخم باشد یا نباشد.
مرحله 2: سرطان حداقل 1 میلی متر ضخامت دارد و ممکن است به بیش از 4 میلی متر برسد. و هنوز هم به غدد لنفاوی یا قسمت های دیگر سرایت نکرده است.
مرحله 3: سرطان به یک یا چند غدد لنفاوی یا کانال های لنفاوی گسترش پیدا کرده است، اما نه قسمت های دوردست. سرطان قابل دیدن نیست اگر قابل رویت باشد، ممکن است ضخیم تر از 4 میلی متر و زخم شود.
مرحله 4: سرطان به غدد لنفاوی یا اندام ها، مانند مغز، ریه ها و یا کبد سرایت کرده است.
هر چه سرطان بیشتر پیشرفت کند، درمان سخت تر و بدتر می شود.
اگر ملانوما به غدد لنفاوی نزدیک شود، جراح ممکن است غدد آسیب دیده را از بین ببرد. درمان های دیگری قبل و بعد از جراحی نیز ممکن است توصیه شود.
ایمونوتراپی یک درمان دارویی است که به سیستم ایمنی بدن شما برای مبارزه با سرطان کمک می کند. سیستم ایمنی بدن شما ممکن است به سرطان حمله نکند، چون سلول های سرطانی پروتئین را تولید می کنند که به آن ها کمک می کند از سلول های سیستم ایمنی بدن پنهان شوند.
ایمونوتراپی اغلب بعد از جراحی برای ملانوما توصیه می شود که به غدد لنفاوی یا سایر قسمت های بدن سرایت کرده است. هنگامی که سرطان پوست نمی تواند به طور کامل با جراحی خارج شود، ایمونوتراپی به طور مستقیم به ملانوما تزریق می شود.
درمان دارویی هدفمند بر ضعف های خاص موجود در سلول های سرطانی تاکید دارد. با هدف قرار دادن این ضعف ها، درمان های دارویی هدفمند می توانند باعث مرگ سلول های سرطانی شوند. سلول های ملانوما ممکن است آزمایش شوند تا بررسی شود که آیا درمان هدفمند ممکن است در برابر سرطان موثر باشد یا نه.
در این روش از انرژی با قدرت بالا مانند اشعه ایکس و پروتون ها برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. اگر ملانوما در غدد لنف پخش شود رادیو تراپی ممکن است به آن مناطق برسد.
در این صورت پرتو درمانی می تواند برای درمان ملانوما مورد استفاده قرار گیرد که به طور کامل با جراحی از بین نمی رود. ملانوما زمانی که به قسمت های دیگر بدن سرایت می کند، پرتو درمانی می تواند به تسکین علائم کمک کند.
در شیمی درمانی از دارو برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود. این درمان می تواند به صورت وریدی، به شکل قرص یا هر دو گونه که در طول بدن حرکت می کند باشد.
شیمی درمانی هم چنین می تواند در رگ بازو یا پا انجام شود. در طی این روند، خون در دست و یا پای شما نباید مدت کوتاهی به مناطق دیگر بدن برود طوری که داروهای شیمی درمانی مستقیما به منطقه اطراف ملانوما حرکت کنند و بر بخش های دیگر بدن تاثیر نگذارند.
